8 Φεβρουαρίου 1981 ώρα 5 παρά 2…

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η λήθη δεν αγγίζει και δεν θα αγγίξει ποτέ τη Θύρα 7 και την ιστορία του Ολυμπιακού. Και η 8η Φεβρουαρίου του 1981 είναι μέρα μνήμης. Σημαδιακή για τον «δαφνοστεφανωμένο έφηβο» και όσους τον έχουν στην καρδιά τους. Σημαδιακή και για ολόκληρο τον ελληνικό αθλητισμό, καθώς μιλάμε για τη μεγαλύτερη και πλέον οδυνηρή τραγωδία στα χρονικά χώρας μας.

Σαν σήμερα, 8 Φεβρουαρίου, πριν από 36 χρόνια, οι «ερυθρόλευκοι» ετοιμάζονταν να προσφέρουν στους αναρίθμητους ποδοσφαιρόφιλους ακόμα μια ποδοσφαιρική γιορτή. Ήταν Κυριακή και στις 15:15 το μεσημέρι υποδέχονταν στο Καραϊσκάκη την ΑΕΚ για το πρωτάθλημα. 35.450 φίλαθλοι είχαν κατακλύσει τις εξέδρες επίσημα και ανεπίσημα ο αριθμός μπορεί να είχε αυξηθεί πολύ περισσότερο, μιας και πάντα βρισκόταν τρόπος εισόδου στα γήπεδα χωρίς εισιτήριο, ειδικά εκείνη την εποχή. Το πρωτάθλημα βρισκόταν στην 20ή αγωνιστική και ο τίτλος διεκδικούταν από τους Πειραιώτες, τον Άρη και την Ένωση.

Για τους «ερυθρόλευκους» είχαν ξεκινήσει οι Σαργκάνης, Κυράστας, Βαμβακούλας, Παπαδόπουλος, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκης, Περσίας, Νικολούδης, Αναστόπουλος, Ορφανός και Γαλάκος. Οι «κιτρινόμαυροι» παρατάχθηκαν με τους Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο.

Η ανωτερότητα των Πειραιωτών ξεδιπλώθηκε στον αγωνιστικό χώρο και επιβραβεύθηκε από έξι γκολ. Τρία στο λογαριασμό του Μάικ Γαλάκου (30’, 53’ και 84’) και από έναν σε αυτό του Βαγγέλη Κουσουλάκη (68’), του Κώστα Ορφανού (75’) και του Νίκου Βαμβακούλα (80’)… Τελικό σκορ το απίστευτο και επιβλητικό 6-0, συνοδευόμενο από μια καταπληκτική εμφάνιση των γηπεδούχων.

Όλη η ενέργεια του αγωνιστικού χώρου μεταδόθηκε στην εξέδρα. Ηλεκτρισμός, χαμόγελα, πανηγύρι γηπεδικό και όσο το ντέρμπι πλησίαζε προς το τέλος του, παροξυσμός... Το πλήθος παραληρούσε! Η ιαχή «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» δονούσε κάθε πλάκα από τα τσιμέντα του φαληρικού σταδίου. Οι χιλιάδες οπαδοί είχαν μεθύσει από χαρά. Καθώς το δεύτερο μέρος όδευε προς το φινάλε του, ο σκοπός χιλιάδων φιλάθλων ήταν να μεταβούν στη Θύρα 1 για να πιάσουν θέση και να αποθεώσουν τους θριαμβευτές (από τη συγκεκριμένη Θύρα αποχωρούσε η αποστολή των ομάδων – εκεί αποθεωνόταν κάθε αποστολή του Ολυμπιακού από τη δεκαετία του 60’). Από το 85’ μάλιστα αρκετοί έπαιρναν το δρόμο για την έξοδο.

Ακόμα πιο έντονα ζούσαν το θρίαμβο στη Θύρα 7, όπως πάντα άλλωστε. Και άρχισαν να κατεβαίνουν τα σκαλιά κατά κύματα, τρισευτυχισμένοι, τραγουδώντας, σχεδόν τρέχοντας και χοροπηδώντας. Το ρολόι έδειχνε 16:58 όταν ένας από τους φιλάθλους που πανηγύριζαν, έχασε την ισορροπία του και έπεσε στα σκαλοπάτια. Μέσα στην ατμόσφαιρα φρενήρους ενθουσιασμού η πτώση του δεν έγινε αντιληπτή. Και ακολούθησαν κι άλλες… Κι άλλες... Και πολλαπλασιάζονταν. Γιατί όπως ήταν κατασκευασμένη η παλιά Θύρα 7 με τη στροφή που έκρυβε την ορατότητα, το πλήθος που ερχόταν από πίσω σχεδόν τρέχοντας, δεν έβλεπε την τραγωδία που εκτυλισσόταν κοντά στην πύλη, οι οποία ήταν κλειστή ή κατ’ άλλους μισάνοιχτη σε ορισμένα της σημεία (ήταν τρεις οι πόρτες της ενιαίας εξόδου και μπροστά τους δύο τουρνικέ που θα έπρεπε να είχαν μετακινηθεί). Η γιορτή είχε μετατραπεί σε θρήνο. Μέσα σε δευτερόλεπτα εκατοντάδες άνθρωποι είχαν εγκλωβιστεί σε λίγα τετραγωνικά μέτρα και ο αριθμός τους αυξανόταν συνεχώς. Ουρλιαχτά και κραυγές πόνου, μαζί με συνθήματα και ιαχές είχαν γίνει ένα και συνέθεταν τον απόλυτο εφιάλτη.

19 παιδιά δεν άντεξαν… Έσβησαν από ασφυξία και χάθηκαν στο «σπίτι» τους, στο γήπεδο της ομάδας που λάτρευαν, γιορτάζοντας για τη δόξα της… (άλλοι δύο υπέκυψαν στα τραύματά τους τις επόμενες μέρες στο Τζάνειο νοσοκομείο…) Στις 17:03 οι αστυνομικοί γκρέμισαν ένα από τα τουρνικέ και κάπως βελτιώθηκε η κατάσταση, η οποία όμως είχε ξεφύγει και ήδη είχε βαφτεί με αίμα. Συγχρόνως το γεγονός άρχισε να μαθεύεται και δεκάδες άνθρωποι έσπευσαν στη Θύρα 7 για να βοηθήσουν. Στις 17:15 ακούστηκαν οι πρώτες σειρήνες των ασθενοφόρων που μετέφεραν νεκρούς και δεκάδες τραυματίες (συγκεκριμένα 55) στο Τζάνειο νοσοκομείο. Το ίδιο έκαναν και τα περιπολικά της αστυνομίας.

Μετά από μία ώρα έσπευσαν στο νοσοκομείο στελέχη της κυβέρνησης, ποδοσφαιριστές και διοικούντες τις δύο ομάδες, καθώς και εκατοντάδες συγγενείς των θυμάτων σχεδόν αλλόφρονες από την αγωνία. Τα ραδιόφωνα μετέδιδαν ότι γκρεμίστηκε η Θύρα 7 και ο τρόμος πολλαπλασιαζόταν. Παράλληλα, καλούσαν γιατρούς να σπεύσουν στο Τζάνειο για να συμβάλουν στη δραματική κατάσταση. Για να περάσουν η αστυνομία έκρινε σκόπιμο να αποκλείσει τους γύρω από το Τζάνειο δρόμους. Λιποθυμίες και θρήνος, ειδικά μετά την αναγνώριση των πρώτων θανόντων ( Γιάννης Κανελλόπουλος, Γιάννης Διαλυνάς και Βασίλης Μάχας).

Ο πόνος μετατράπηκε σε οργή το βράδυ. Περίπου 500 άτομα έσπευσαν στο Καραϊσκάκη με άγριες διαθέσεις, αναζητώντας τους υπευθύνους και συγκρούστηκαν με τα ΜΑΤ. Οι υπεύθυνοι όμως, δεν βρέθηκαν ποτέ. Υποτίθεται πως ακόμα αναζητούνται για να πληρώσουν. Ίσως να έχουν ξεχαστεί, ίσως να έχουν γλιτώσει. Το σίγουρο είναι ότι οι «μαραθώνιες» δίκες που ολοκληρώθηκαν το 1986, αθώωσαν όλους τους εμπλεκομένους υπευθύνους, καθώς όλοι οι κατηγορούμενοι αντάλλαζαν μεταξύ τους κατηγορίες και οι καταθέσεις τους μετέφεραν την ευθύνη από τη μια πλευρά στην άλλη. Οι οικογένειες αποζημιώθηκαν υλικά με περίπου 5.000.000 δραχμές. Ηθικά όμως δεν αποζημιώθηκε καμία...

Το σίγουρο επίσης είναι ότι τα 21 παιδιά της Θύρας 7, 20 φίλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ (ο 18χρονος Γεράσιμος Αμίτσης), δεν θα ξεχαστούν ποτέ και πάντα θα τιμάται η μνήμη τους. Ο κόσμος του Ολυμπιακού φωνάζει σε κάθε ματς: «Αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε!».

Και αναφέρεται στα εξής:

Δημήτρης Αδαμόπουλος (40 ετών)

Γεράσιμος Αμίτσης (18)

Σπύρος Ανδριώτης (24)

Γιάννης Διαλυνάς (20)

Γιάννης Κανελλόπουλος (18)

Κώστας Καρανικόλας (26)

Αντώνης Κουρουπάκης (34)

Μιχάλης Κωστόπουλος (21)

Σπύρος Λεωνιδάκης (18)

Ευστράτιος Λούπος (20)

Μιχάλης Μάρκου (27)

Βασίλης Μάχας (20)

Κώστας Μπίλας (28)

Ηλίας Παναγούλης (17)

Αναστάσιος Πιτσόλης (30)

Κώστας Σκλαβούνης (16)

Γιάννης Σπηλιόπουλος (19)

Παναγιώτης Τουμανίδης (14)

Νίκος Φίλος (19)

Χρήστος Χατζηγεωργίου (34)

Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23)

ΘΑΝΑΣΗΣ ΤΖΙΜΟΥΡΤΟΣ