Εditorial
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μισός χρόνος! Πέρασαν έξι μήνες ακριβώς μετά από εκείνο το πρωινό της 12ης Οκτώβρη 2016 όταν έκλεισε ο κύκλος της εγκόσμιας παρουσίας της Γωγώς Κουμπούνη…
Μια σειρά συγκυριών και όχι μόνο με έκαναν να μην κοιμηθώ καθόλου το βράδυ, που προηγήθηκε τη Μ. Τετάρτη 12 Απριλίου 2017 ανακατεύοντας διάφορα στο σπίτι.
Εν τέλει ξημέρωσε… Κάθομαι στο γραφείο μου, το ραδιόφωνο παίζει ένα γλυκό τραγούδι, βλέπω το παράθυρο, σηκώνομαι από την καρέκλα, γυρνώ το βλέμμα ψηλά και ψάχνω στον ουρανό…
«Καλημέρα τι κάνεις, να είσαι πάντα καλά και όταν είσαι κοντά μου και όταν είσαι μακριά, να είναι κάθε σου μέρα μια καινούργια αρχή. Καλημέρα τι κάνεις σ’ αγαπάω πολύ. Καλημέρα και όταν όλα νομίζεις ότι πάνε στραβά, πάντα κάτι θα γίνει μην ρωτάς το γιατί…», λένε οι στίχοι με τη φωνή του Πάριου.
Βουρκώνω, τα δάκρυα κυλούν, ανοίγω το τζάμι του μπαλκονιού, παίρνω αέρα και κοιτώ κατάματα τον ήλιο. Αυτό ήταν… Σκάω χαμόγελο, επιστρέφω και αρχίζω να γράφω.
Δεν έχω καμία απαίτηση να με καταλάβετε, γιατί μόνο αν το έχεις βιώσει μπορείς να το πιστέψεις βαθιά διαβάζοντας το.
Όσα έζησα μαζί της (το απόλυτο σ’ αγαπώ) και όσα βλέπω πια συχνά στα όνειρα μου μαζί της, με οδηγούν στο να κοιτώ μόνο μπροστά και να είμαι αισιόδοξος! Γιατί με θέλει καλά, χαρούμενο και μου το δείχνει κάθε φορά που χρειάζεται, με το δικό της -πια- τρόπο.
Εξάλλου, όλα είναι στο μυαλό μας και για μένα οι ψυχές δεν φεύγουν ποτέ! Έτσι, την αισθάνομαι δίπλα μου στην καθημερινότητα μου και προχωρώ, ζω δυνατά και συνεχίζω να βάζω νέους στόχους με πίστη και χωρίς συγκρίσεις από το χθες.
Ό,τι και αν κάνω, όπου και να είμαι όμως, για ένα να είστε βέβαιοι: Ότι πάντα θα υπενθυμίζω δημοσίως πόσο τυχερός υπήρξα για όσα έζησα και όσα μου έμαθε…
Για αυτό, λοιπόν, είμαι ευγνώμων σε αυτή και στο τέλος της καθημερινής διαδρομής πάντα αισιόδοξος για όλα! Και φυσικά, ευχαριστώ από καρδιάς τους ανθρώπους, που στάθηκαν δίπλα μου αυτό το διάστημα τόσο στη ζωή όσο και στο a-sports.gr.
Υγεία και καλή Ανάσταση εύχομαι σε όλους σας, αν και θα σας γράψω ξανά σύντομα με θέμα τις αγκυλώσεις της εκκλησίας (επίκαιρο θέμα αυτές τις ημέρες ειδικά), όταν σπάσει το... καλούπι και τύχει να βρεθεί κάποιος παπάς γήινος με ανοιχτό μυαλό και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς.
